تغییرات مغزی کودکان با محرومیت از مادر

به گزارش کودک پرس ، طبق جدیدترین مطالعات حیوانی انجام شده در  دانشکده علوم ایندیاناپولیس دانشگاه پردو و ایندیانا، چنانچه نوزادی در اوایل زندگی حتی برای دوره ای کوتاه از مادر جدا شود، این رویداد آسیب زا در آینده می تواند به طور چشمگیری مغز فرد بالغ را دچار تغییرات چشمگیری کند. این دگرگونی های مغزی شبیه اختلالات ساختاری و عملکرد مغزی یافت شده در افرادی است که در معرض اختلالات روانپزشکی مانند اسکیزوفرنی قرار دارند.

کریستوفر لاپیش، استادیار روانشناسی، و سارین جانتیسیان فریتز، فارغ التحصیل  دانشکده علوم IUPUI و همکارانشان، طی پژوهشی که در آزمایشگاه لاپیش انجام شد، موش های جوان ۹ روزه را در بحرانی ترین دوره توسعه مغزی، به مدت ۲۴ ساعت از مادرانشان جدا کردند. اسکن‌های مغزی حاکی از آن بود بر خلاف حیواناتی که در این دوره حیاتی در کنار مادرشان بودند، این موش ها در بزرگسالی رفتارهای غیرعادی معنادار و نیز اختلالات مغزی_ بیولوژیکی و فیزیولوژیکی از خود نشان دادند.

طبق گفته لاپیش مغز موش و انسان دارای ساختار و اتصالات مشابه است و درک آنچه در مغز یک موش جوان محروم از مادر رخ می‌دهد، بینش مهمی را در رابطه با تاثیری که ضربات روحی اینچنینی – برای مثال زندانی شدن یک مادر  – بر مغز یک انسان جوان می‌ گذارد، برای ما به ارمغان می آورد. درک هرچه بیشتر این رخدادها، سبب تسریع شناخت این شرایط و همچنین توسعه امیدبخش استراتژی های جدید برای درمان این اختلالت عصبی خواهد شد.

سارین جانتیسیان فریتز، فارغ التحصیل شاغل در آزمایشگاه لاپیش و دانشجوی مقطع دکترای روانشناسی دانشکده پزشکی ایندیانا در این باره گفت: “در این مطالعه شاهد اختلال حافظه و ارتباطات محدود در بین مناطق مغزی در حیوانات محروم از مادر بوده ایم. تمامی این سرنخ ها نشان دهنده این امر است که رویدادهای آسیب زا در کودکی می‌تواند خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را در بزرگسالی  افزایش دهد. البته علل ابتلا به اسکیزوفرنی و تاخیر در ظهور علائم این بیماریِ مادام العمر، همچنان رازی سر به مهر باقی است.”

دستیار نویسنده تحقیق براون اف ادونل، استاد علوم روانشناسی و مغز در دانشگاه بلومینگتون نیز در این رابطه چنین اظهار کرد: “کودکانی که در معرض استرس ها یا محرومیت های زودهنگام زندگی هستند، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های روانی از جمله اسکیزوفرنی، و البته اعتیاد، قرار دارند. ما طی این پژوهش دریافتیم که تغییرات پایدار در مغز و بروز رفتارهای متعاقب، ناشی از نوعی استرس است. این نوع از دگرگونی های مغزی ممکن است تاثیرات عوارض جانبی در کودکان را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین، استراتژی ها یا مداخله های درمانی برای کاهش استرس کودکان، می توانند اختلالات آسیبزای عاطفی را در بزرگسالی کاهش دهند.”

این پژوهش در مجله Translational Psychiatry”“منتشر شده است.

منبع: ایمنا