یک فعال حقوق کودک با اشاره به بحث رفع فقر در جامعه گفت: شهرداری تهران می تواند از طریق امکانات وسیع فرهنگی و آموزشی که دارد، به سمت ترویج حقوق کودک و رفع فقر کودکان پیش برود.
به گزارش کودک پرس ، فرشید یزدانی در پاسخ به این سئوال که شهرداری تهران به عنوان یک سازمان متولی، برای کمک به رفع فقر چه اقداماتی می تواند انجام دهد، گفت: شهرداری امکانات وسیع مادی و اثرگذاری در حوزه شهر دارد. شهرداری می تواند در زمینه رفع فقر، کمک های فرهنگی و اطلاع رسانی انجام دهد. همچنین می تواند از طریق آموزش های لازم، کمک کند تا زمینه های فعالیت NGO ها در شهر فراهم شود.
وی ادامه داد: شهرداری ها و به خصوص شهرداری تهران، دارای امکانات فیزیکی هستند که می توانند از این طریق نیز در رفع فقر کمک کننده باشند. اما این بحثی است که شورای شهر هم باید به آن ورود پیدا کند. قطعا بحث نظارت مطبوعاتی نیز باید شکل گیرد تا هم وجه فساد آمیز این موضوع را کمرنگ کند و هم بتواند برای رفتن به سمت حوزه اجتماعی کمک کند. این اتفاق نیاز به یک برنامه اجتماعی دارد.
یزدانی در پاسخ به این سئوال که انجمن شما چگونه می تواند با شهرداری همکاری کند، گفت: انجمن ما در حوزه آموزش می تواند تجربیاتش را منتقل کند. حتی در زمینه فقر و حقوق کودکان نیز می تواند کمک کند تا یک مبنای درست تشکیل شود. شهرداری نیز می تواند شهری با محور تبلیغاتی و آگاهی رسانی درباره کودک را حتی برای مدتی کوتاه در نظر گیرد تا از این طریق بتواند در زمینه رفع فقر و به خصوص رفع فقر در میان کودکان موثر واقع شود.
این فعال حقوق کودک همچنین در پاسخ به این سئوال که آیا تاثیر NGOها می تواند تنها در جامعه محلی باشد یا توانایی فراتر رفتن از جامعه محلی را دارد، عنوان کرد: این موضوع بستگی به خودNGOها دارد. بسیاری از آنها به دلیل تجربیات گسترده ای که دارند می توانند فراتر از منطقه ای که در آن قرار گرفته اند بروند. زیرا تجربه امری قابل تعمیم است.
وی ادامه داد: NGO ها توان محدودی دارند، به خصوص آنهایی که در روستاها یا شهرهای کوچک تشکیل می شوند. اما به نظرم قدرت اثر گذاری مهم آنها تجربه قابل انتقال آنها به خصوص در حوزه رفع فقر است.
این فعال حقوق کودکان در پاسخ به این سئوال که به نظر شما افراد بومی تا چه اندازه می توانند در رفع فقر نقش داشته باشند، گفت: به نظرم افراد محلی نقش موثری می توانند داشته باشند، به شرط اینکه زیرساخت های بنیادی توسط دولت ساخته شود. به عنوان مثال خود NGOها و افراد محلی به تنهایی می توانند در زمینه آبیاری محصولاتشان نظامی را تعریف کنند اما پیش زمینه این امر، کمک حداقلی دولت در بخش های زیربنایی آبیاری است.
منبع: مهر
ارسال نظر